เหนื่อยไหมเจ้ามายา
กับการเที่ยวเขียนด่าคนอื่นเขา
เหนื่อยไหมกับชีวิตของเจ้า
กับการนำเรื่องราวของเขามาขีดเขียน
สุขไหมเจ้ามายา
กับการได้สืบเสาะหาเรื่องคนอื่นเขา
สุขไหมกับชีวิตของเจ้า
ที่ทำตัวเป็นเงานักสืบอยู่เรื่อยไป
สมใจพอหรือยังเจ้ามายา
กับการปลอมตัวไปสืบหาเรื่องคนอื่นเขา
สมใจไหมกับการได้เขียนเรื่องราว
เพื่อให้คนหูเบาได้เชื่อและได้ฟัง
สนุกมากไหมเจ้ามายา
กับการจรดปากกาใส่ร้ายคนอื่นเขา
สนุกมากไหมกับชีวิตของเจ้า
กับการนำเรื่องราวของเขามาเติมแต่ง
พอใจหรือยังเจ้ามายา
กับการได้เห็นน้ำตาคนอื่นเขา
พอใจมากไหมที่ทำให้คนอื่นโศกเศร้า
กับเรื่องราวตีสีใส่ไข่ที่เจ้าทำ
อิจฉาเขามากไหมเจ้ามายา
ที่เห็นคนอื่นได้ดีกว่าเป็นไม่ได้
อิจฉาเขามากไหมในชีวิตของเจ้า
ถึงได้ตามสืบเรื่องราวของเขาอยู่ตลอด
ริษยาเขามากไหมเจ้ามายา
ที่เห็นเขาได้ดีเกินหน้ายอมไม่ได้
ริษยาเขามากไหมที่ได้รู้เรื่องราว
ที่ตัวเจ้าเคยฝันแต่ไม่ได้เป็น
เคยทุกข์บ้างไหมเจ้ามายา
ทุกสิ่งที่เจ้าทำมาเคยรู้สึกบ้างไหม
หรือว่าสิ่งที่เจ้าได้ทำลงไป
คือกิเลสและยาบำบัดใจทุกคืนวัน
เคยเห็นความสุขบ้างไหมเจ้ามายา
เคยทำอะไรที่มีคุณค่าให้คนอื่นเขาไหม
หรือว่าชีวิตของเจ้ามีแต่เรื่องเหลวไหล
มีแต่เรื่องจัญไรทำให้ใจเจ้าลุ่มหลง
ชอบมากไหมเจ้ามายา
กับการเที่ยวเขียนด่าหลอกคนอื่นเขา
ชอบไหมที่เห็นผู้คนอยากอ่านเรื่องของเจ้า
เรื่องน้ำเน่าที่เจ้าสร้างมันขึ้นมา
เคยรู้สึกบ้างไหมเจ้ามายา
วันเวลาผ่านไปใจเจ้าไม่เคยเปลี่ยน
เจ้าคงจะมีความสุขกับการได้ขีดเขียน
ได้นั่งเทียนเขียนเรื่องสนองอารมณ์
เจ้าจะหลอกใครเขานะ...หลอกได้
แต่เจ้าหลอกใจริษยาของเจ้าไม่ได้หรอก
เพราะตัวอักษรที่ขีดเขียนมันบ่งบอก
ว่าเจ้าเขียนหลอกคนอื่นจากใจจริง
เคยส่องกระจกบ้างไหมเจ้ามายา
เคยเพ่งดูใบหน้าของตัวเองหรือยัง
เคยเห็นเปลวไฟในดวงตาเจ้ากี่ครั้ง
หรือว่าเจ้ายังไม่อยากเจอไม่อยากรู้
หยุดได้หรือยังเจ้ามายา
ข้าจะสวดมนต์แผ่เมตตาให้กับเจ้าทุกค่ำคืน
ข้าจะทำดีเพื่อลบล้างเรื่องราวที่ขมขื่น
เพื่อให้เจ้าสุขสดชื่นอย่างที่ข้าเป็น
แข่งอะไรกันนะ...แข่งได้เจ้ามายา
แต่แข่งบุญวาสนากันไม่ได้หรอก
คนเฒ่าคนแก่คงจะเคยเอ่ยปากบอก
ให้เจ้ารู้ดอกว่าบุญกรรมนั้นมีจริง
ข้าให้อภัยทุกอย่างที่เจ้าทำ
ขอให้บุญกรรมช่วยนำพาหนทางใหม่
ขอให้เจ้ามีสุขมีชีวิตที่สว่างไสว
ขอให้รอยด่างที่เจ้าทำไว้จงหายไปชั่วนิรันดร์
หลับเถอะนะเจ้ามายา
พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาพบกับวันใหม่
วันที่เจ้ามีแต่เรื่องราวที่สบายใจ
ไม่มีเรื่องใส่ร้ายให้ใครต้องขมขื่น
28 พฤศจิกายน 2009
เวลา 1:48 นาฬิกา
ประพันธ์โดย Natthinee Khot-asa Jones
