สี่เดือนกว่าแล้วที่ฉันไม่เคยได้อัพเดทบล็อกแก็งค์บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตตัวเองเลย เพราะมัวแต่ทำงานอยู่ตลอด ไม่ค่อยได้มานั่งเขียนอะไรเหมือนช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ที่ผ่านมา ฉันยอมรับว่า ในระยะเวลาเพียงแค่ไม่กี่เดือน มีอะไรหลายอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตให้ได้เรียนรู้มากขึ้น จากที่ไม่ค่อยได้รู้อะไรเลย ก็ได้สัมผัสเพื่อพัฒนาตัวเองไปมากทีเดียว รู้จักวางแผนชีวิตมากขึ้น รวมทั้งสังคมใหม่ ๆ ที่ดีที่ได้เจอ ที่ฉันไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เห็นสิ่งเหล่านี้จริง ๆ

เมื่อต้นเดือนตุลาคมฉันกับคนรักมีโอกาสไปร่วมงานอินเดียนไนท์ (Indian Nite) จากมหาวิทยาลัยที่คนรักสอนอยู่ ฉันเองได้สั่งซื้อเสื้อผ้าชุดซัลวาร์ Salwa จากเวบไซต์คนอินเดียน เพราะคิดว่านาน ๆ จะไปร่วมงานสังคมกับเขาสักครั้ง ฉันก็อยากจะใส่ชุดแบบคนอินเดียนดูบ้าง ที่จริงอยากจะใส่ชุดสาหรี่แต่แอบเขินเรื่องโชว์พุง เพราะเป็นคนที่ไม่มั่นใจมาก ๆ จึงเลือกที่จะซื้อชุดแบบที่ตัวเองชอบมากกว่า แม้จะไม่หรูหราแต่ก็ชอบมากทีเดียว

ในงานนี้มีอาหารอินเดียนเป็นหัวใจสำคัญของงาน นอกจากนั้นก็มีดนตรีแนวอินเดียนแบบฉบับฮินดูคอยบรรเลงความสุขให้กับคนที่มาร่วมงาน มีคนอินเดียนหลายครอบครัวมาร่วมงาน ไม่ว่าจะเป็นพวกคุณหมอ เหล่าบรรดาศาสตราจารย์และพวกครอบครัวนักธุรกิจในมลรัฐโอกลาโฮม่าที่มาร่วมงานอย่างมากล้น ฉันกับคนรักและเพื่อน ๆ ของคนรักก็ถือโอกาสไปร่วมงานด้วย แม้จะต้องเสียค่าบัตรเข้าร่วมงาน แต่ก็ยินดีและสนับสนุนอยากให้มีงานกิจกรรมดี ๆ ของแต่ละเชื้อชาติเกิดขึ้นในสังคมอเมริกัน เพราะอยากให้คนอเมริกันได้รู้จักคนต่างชาติมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นคนชนชาติไหนก็ตาม อย่างน้อย ๆ อยากให้คนอเมริกันได้เห็นภาพชีวิตและมุมมองความคิดของคนแต่ละเชื้อชาติด้วย

ฉันไม่ได้เก็บภาพบรรยากาศในงานนัก เพราะรู้สึกเขินกับสายตาคนมองเวลาลุกไปไหนมาไหน ฉันเลือกที่จะนั่งทานอาหารกับคนรักเงียบ ๆ ทำตัวเรียบร้อยแบบฉบับหญิงไทยใจงาม มีแต่ภาพอาหารบนโต๊ะกินเลี้ยงและภาพที่มีเพียงเราสองคนเท่านั้นที่พอจะแบ่งปันได้ นอกนั้นก็ไม่ได้ถ่ายภาพอีกเลย เพราะอย่างที่บอกไว้ข้างบน เวลาที่ฉันถูกคนมองเยอะ ๆ ฉันจะรู้สึกไม่มั่นใจ รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก และเวลาที่ไม่มั่นใจฉันมักจะเดินสะดุดขาตัวเองตลอด หรือไม่ก็ทำอะไรติ๊งต๊องทำให้หน้าแตกอยู่บ่อย ๆ ฉันยอมรับว่า ไม่อยากทำอะไรที่เสียชื่อของความเป็นคนไทยในสังคมงานคนอินเดียน อยากให้คนอื่นเห็นแต่รอยยิ้มที่มีมิตรไมตรีและความเรียบร้อยของความเป็นคนไทยเท่านั้น ส่วนเรื่องเปิ่น ๆ นั้นฉันก็อยากจะเก็บไว้ที่บ้านเสียมากกว่า ไว้ปล่อยให้คนรักและเพื่อน ๆ สนิทเพียงเท่านั้นได้รู้

ในช่วงกลาง ๆ เดือนตุลาคมก็ครบรอบแต่งงานที่อเมริกาเก้าปีเต็ม ๆ ฉันไม่ได้ไปทำงานบัญชี เพราะมีโอกาสได้หยุด คนรักพาฉันไปรับประทานอาหารที่ร้านเม็กซิกันร้านโปรด เราสองคนจับมือนั่งคุยกันสนุกสนาน มีเรื่องมากมายที่อยากจะคุย โดยเฉพาะอดีตเก่า ๆ เมื่อครั้งที่เราสองคนคบหาดูใจกัน อุปสรรคต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น แต่ไม่ว่าจะผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มามากแค่ไหน แต่เราสองคนก็มั่นคงต่อกัน ยังคงเฝ้ารอคอยการกลับมาของกันและกันเสมอ เพื่อที่จะแต่งงานเป็นคู่ชีวิตอยู่เคียงข้างกันตลอดไป

อาหารในวันนั้นเป็นมื้อที่อร่อยมาก ๆ ไม่ต่างกับทุก ๆ วันที่ผ่านมา มีรอยยิ้ม มีไออุ่นและความรักห้อมล้อมตลอด ฉันยอมรับว่า เกิดมาในชีวิตนี้ ไม่ได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีไปเสียทุกอย่าง ฉันเคยสัมผัสกับความโชคร้ายและสิ่งที่ไม่ดีอยู่มาก แต่มีเพียงไม่กี่สิ่งที่ฉันยอมรับว่าตัวเองโชคดีอยู่มาก โดยเฉพาะการเกิดเป็นลูกสาวคนเล็กของพ่อ นับว่าเป็นความโชคดีที่สุดอย่างหนึ่ง และการเกิดมาเป็นภรรยาของคนรักก็โชคดีไม่น้อย ฉันภูมิใจที่ชาตินี้ได้ใช้ชีวิตแต่งงานกับคนที่รักฉันและฉันรักจริง ๆ ไม่ใช่คนที่ฉันรักเพียงแค่ข้างเดียวเท่านั้น สุขใจกับการได้ทำหน้าที่ภรรยาอย่างสมบูรณ์แบบให้กับคนรัก





นอกจากนั้นก็มีเรื่องานด้านบัญที่ฉันทำประจำอยู่กับบริษัท Sams Club ซึ่งเป็นบริษัทในเครือวอลมาร์ท หลายเดือนที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นหลายอย่างกับชีวิต ฉันยอมรับว่าได้ประสบการณ์จากงานที่ทำอยู่มาก และก็ได้รับความสุขกายสบายใจหลาย ๆ อย่างกับเพื่อนร่วมงานไม่น้อย โดยเฉพาะผู้จัดการและระดับหัวหน้างานที่คอยให้ความช่วยเหลือและความรักความเอ็นดูอยู่ตลอด เวลามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพูดคุยได้ตลอด


งานด้านบัญชีที่ฉันทำอยู่ไม่ได้ให้ฉันแค่เพียงประสบการณ์และกำไรชีวิตเท่านั้น แต่ยังให้ความมั่งคงทางหน้าที่การงานที่แน่นอน รวมทั้งสวัสดิการดี ๆ หลายอย่าง ไม่ว่าจะพวกค่ารักษาพยายาบาล ประกันชีวิต และเงินหุ้นรวมกับเงินประกันความมั่นคงให้กับชีวิตในบั้นปลายด้วย ถึงแม้ไม่มากมายแต่ก็เป็นการวางแผนที่ดีจากจุดเริ่มต้นในเล็ก ๆ จุดหนึ่ง

ในเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมาเป็นเดือนที่พิเศษสำหรับฉันมาก นอกจากจะเป็นเดือนเกิดของตัวเองแล้ว ก็ยังมีเรื่องราวหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิต วันเกิดของฉันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก เพื่อนร่วมงานด้านบัญชีและหัวหน้างานมอบการ์ดวันเกิดให้พร้อมกิฟการ์ดน้ำใจ ซึ่งยอมรับว่าประทับใจมาก ๆ ไม่คิดว่าคนที่ฉันทำงานด้วยจะให้ความสำคัญกับวันเกิดของตนเอง

วันเกิดปีนี้ฉันไม่ต้องไปทำงานบัญชี เพราะผู้จัดการให้หยุดเป็นพิเศษ ทำให้ฉันมีโอกาสได้อยู่กับคนรักในช่วงครึ่งวัน เพราะในช่วงเช้าฉันต้องไปทำงานสอนหนังสือ ก่อนวันเกิดหนึ่งวันฉันแวะซื้อคัพเค้กจากบริษัทไปฝากเด็กนักเรียนทั้งสองคาบ อยากให้เด็กนักเรียนได้ทานขนมอร่อย ๆ เด็กนักเรียนและคุณครูที่ฉันทำงานด้วยพากันร่วมร้องเพลงวันแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ ทำให้ฉันยิ้มแก้มปริน้ำตาแทบไหล แอบปลื้มตื้นตันใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ยิ่งเห็นรอยยิ้มเด็กนักเรียนและมือเล็ก ๆ ที่ตั้งใจปรบมือตามจังหวะเพลง ฉันอยากจะกอดทุก ๆ คนให้มากที่สุด ยอมรับว่ามีความสุขมาก ๆ

พอตอนเย็นกลับมาจากสอนหนังสือ คนรักพาไปนั่งทานขนมว่างที่ร้านกาแฟประจำเมืองรับบรรยากาศและคุยกันไปพลาง ๆ เสร็จแล้วก็พาไปเดินห้างเพื่อซื้อของที่อยากได้ คนรักให้โอกาสฉันเลือกทุกอย่างที่อยากได้ เขาบอกฉันว่า วันนี้เป็นวันเกิดของฉัน คือวันพิเศษของฉัน หากไม่มีวันนี้ก็อาจจะไม่มีผู้หญิงอย่างฉันเป็นภรรยา ดังนั้นอะไรที่ทำให้ฉันมีความสุข คนรักบอกว่า จะทำเพื่อฉันทุกอย่าง

ฉันเองรู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก คนรักดีกับฉันเสมอต้นเสมอปลาย เราแต่งงานกันเก้าปีกว่า ๆ แต่ก็เหมือนกับทั้งชีวิตของฉันก็ว่าได้ เพราะคนรักทำหน้าที่สามีที่ดีมาก ๆ ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ทำให้ฉันรู้สึกว่า ส่วนที่ขาดหายไปในชีวิตถูกเติมเต็มจนสมบูรณ์ที่สุด

ฉันกอดคนรักไว้แน่น บอกขอบคุณเบา ๆ และก็เดินไปเลือกของที่อยากได้เพียงสองชิ้น โดยที่คนรักคอยเดินเคียงข้างและให้คำปรึกษาทุกอย่าง และในวันนั้นฉันเลือกซื้อน้ำหอมกลิ่นที่โปรดปรานมาชุดหนึ่ง รองเท้าบูทอย่างดีสองคู่ เสื้อผ้าอีกหลายชุด เสร็จแล้วคนรักก็พาไปรับประทานอาหารที่ร้าน Red Lobster ซึ่งเป็นร้านอาหารซีฟู้ดประจำเมืองนี้ก็ว่าได้ อาหารทุกอย่างที่สั่งก็ล้วนแต่อร่อยมาก ๆ ฉันกับคนรักมีความสุขที่สุด

แม้ว่าหลายเดือนที่ผ่านมาชีวิตของฉันจะยุ่งอยู่กับงานที่ทำประจำสองที่ตลอด แต่ฉันก็ยังคงเก็บเกี่ยวความสุขให้กับตนเองในแต่ละวันเสมอ หัวหน้าฝ่ายบัญชีได้รับเลื่อนตำแหน่งไปทำเป็นผู้จัดการในระดับสูงขึ้น ซึ่งฉันดีใจเป็นอย่างมาก เพราะหัวหน้าเป็นคนที่เก่งและมีความสามารถควรค่าแก่การได้รับโปรโมตให้ทำงานในตำแหน่งที่สูงขึ้น และในเดือนที่ผ่านมาแผนกบัญชีได้เปิดรับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบัญชีขึ้น ทั้งหัวหน้าคนเก่าและเพื่อน ๆ ในบริษัทต่างก็ลุ้นให้ฉันสมัคร เพราะโอกาสได้มีเยอะมาก เนื่องมาจากฉันทำงานประจำอยู่ตำแหน่งนี้อยู่แล้ว และรู้งานพอสมควร

ในตอนแรกฉันก็สมัครชื่อตัวเองลงไว้ในเวบไซต์บริษัท แต่พอกลับมาบ้าน ฉันนอนคิดหนัก นั่งคิด เดินคิด คิดอย่างสุดใจ และสุดท้ายฉันก็บอกกับตัวเองว่า ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ได้อยากเป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีเลย ฉันอยากทำอะไรที่มีความสุข ฉันทำงานนี้ไม่ได้แน่นอน ไม่ใช่เพราะฉันไม่มีความสามารถเพียงพอ ไม่มีความรับผิดชอบใด ๆ เพียงแต่ความจริงแล้ว ฉันทิ้งเด็กนักเรียนที่สอนไม่ได้ต่างหาก ฉันเชื่อมั่นว่าตัวเองมีทุกอย่างพร้อมที่จะสมัครงานในตำแหน่งนี้ไม่น้อยหน้ากับคนอื่น ๆ

แม้ว่างานตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบัญชีจะได้รับค่าตอบแทนสูงขึ้น ได้หยุดเสาร์อาทิตย์เหมือนงานออฟฟิตทั่วไป ได้เดินทางไปดูงานต่างเมืองต่างรัฐอยู่บ่อย ๆ แต่ฉันก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี ฉันรู้สึกผูกพันกับงานที่โรงเรียนมาก โดยเฉพาะเด็กนักเรียน ความผูกพันเหล่านี้มันมากมายเกินว่าที่ฉันจะทิ้งพวกเขาไปได้ ฉันรู้สึกว่า เงินบางครั้งก็แลกกับความสุขในหัวใจของฉันจริง ๆ ไม่ได้เลย ฉันสุขใจกับการทำงานสองที่ ฉันเคยชินกับการทำงานสองประสบการณ์ ฉันผูกพันกับวิถีชีวิตสองแห่ง ฉันชอบที่จะมีชีวิตแบบนี้ และฉันก็พอใจกับการมีอยู่อย่างนี้มากกว่า

ฉันบอกกับคนรักว่า "ที่รักไม่โกรธนะหากฉันไม่สมัครงานตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบัญชี ฉันทิ้งเด็กนักเรียนไม่ได้ ฉันรักพวกเขามากเหลือเกิน ฉันมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดพวกเขา" คนรักกอดฉันไว้แน่น ลูบผมฉันเบา ๆ พร้อมบอกว่า

"ผมรักคุณที่รัก และผมก็อยากให้คุณทำอะไรที่คุณมีความสุข ผมอยากเห็นคุณมีความสุข ไม่อยากเห็นคุณทำอะไรที่ทุกข์ใจหรือไม่สบายใจ ถ้าคุณไม่ชอบอะไรก็ไม่ต้องทำ และอย่าฝืนทำเพียงแค่ค่าตอบแทน เพราะถ้าคุณทำแบบนี้ ผมคงไม่มีความสุข ผมอยากให้คุณทำทุกอย่างที่คุณมีความสุขที่สุด ผมสนับสนุนตลอด" ฉันรู้สึกสุขใจเป็นอย่างมากที่คุณรักเข้าใจ

ในเช้าวันถัดมา ฉันกลับไปทำงานเหมือนเดิม ไม่ลืมที่จะบอกขอโทษหัวหน้าและสารภาพความจริงทั้งหมด ว่าฉันไม่ขอสมัครงานตำแหน่งนี้ ฉันขออยู่แค่นี้ได้ไหม หัวหน้าสบตาฉันและพยักหน้าเข้าใจ ไม่ได้โกรธเคืองอะไร แม้ว่าลึก ๆ จะอยากให้ฉันสมัครและได้ทำงานตำแหน่งเก่าของเธอ แต่เธอก็ไม่อาจจะบังคับใจฉันได้ หัวหน้ารู้ว่า ฉันรักเด็กนักเรียนมาก จึงได้แต่บอกฉันว่า

"อะไรก็ตามที่ณัฐทำแล้วมีความสุข ณัฐทำให้ดีที่สุด อย่าฝืนใจตัวเอง เพราะรู้ว่าณัฐไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไร ณัฐรักเด็กนักเรียน ฉันสัมผัสได้จากเรื่องราวที่ณัฐเล่าให้ฟังบ่อย ๆ นัยน์ตาของณัฐเป็นประกาย รู้ได้เลยว่า คนที่เล่าเรื่องเหล่านี้ได้ทุก ๆ วัน แสดงว่ามีความรักให้กับเด็ก ๆ จริง ๆ "

ฉันพยักหน้าทันที ยิ้มแก้มปริ ดีใจที่หัวหน้าเข้าใจ รู้สึกโล่งใจที่ได้พูดความจริงทั้งหมด และไม่ลืมกล่าวขอบคุณหัวหน้ากับทุก ๆ อย่างที่ผ่านมา ขอบคุณที่เธอสอนให้ฉันได้เรียนรู้งานและเป็นคนที่ฉลาดขึ้น จากที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับบริษัท ก็พอที่จะรู้ไม่น้อยหน้าคนอื่น ๆ เขา แม้ว่าหัวหน้าจะก้าวไปทำงานในตำแหน่งสูงขึ้น แต่ฉันก็ยังดีใจที่หัวหน้าเก่าก็ยังทำงานร่วมกันในแซมคลับสาขาเดียวกัน และฉันก็คงจะมีโอกาสได้เห็นเธออยู่บ้าง แม้จะไม่ทุกวัน แต่ก็ดีใจที่ไม่ได้จากกันไปไหนไกล

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หัวหน้าก็ยุ่งกับการเรียนรู้งานใหม่ ๆ อยู่มาก โดยที่ต้องทำงานบัญชีในช่วงเช้าไปด้วย และก็ต้องสัมภาษณ์พนักงานที่จะมารับตำแหน่งหัวหน้าบัญชีแทนด้วย ฉันเองยังคงยินดีและดีใจกับหัวหน้ามาก ๆ อะไรที่ฉันทำและช่วยแบ่งเบาความเหนื่อยล้าของหัวหน้าได้ ฉันทำได้ตลอด

เวลาที่หัวหน้าโทรศัพท์ขอให้มาช่วยงานในวันหยุด ฉันก็รีบลุกขึ้นอาบน้ำขับรถเข้าไปทำงานทันที ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง และทุกครั้งที่หัวหน้าโทรศัพท์ขอให้เข้างานเร็วกว่าพิเศษ ฉันก็ทำทุกครั้งไม่เคยบ่นและไม่มีคำว่าเหนื่อยเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่เห็นหัวหน้าเหนื่อยเกี่ยวกับเอกสารด้านบัญชี ฉันขออาสาช่วยหัวหน้าโดยที่ให้หัวหน้าได้กลับบ้านไปพักผ่อน เวลาที่เห็นหัวหน้าไม่สบาย ฉันมีลูกอมหรือยาอมแก้ไอดี ๆ ที่พี่สาวส่งมาให้จากเมืองไทย ฉันก็เอามาแบ่งปันหัวหน้าตลอด ฉันรู้ว่าหัวหน้าไม่ได้เป็นแค่หัวหน้าแต่เหมือนคนในครอบครัวมากกว่า

และทุกอย่างที่ผ่านมา ฉันได้เรียนรู้ว่า เวลาที่เรารักและนับถือใครสักคน เราสามารถทำอะไร ๆ หลายอย่างแทนเขาได้ตลอด ไม่เคยเหนื่อยเสียจริง ๆ หัวหน้าเอ่ยคำขอบคุณทุกครั้งที่ฉันเข้ามาช่วยงาน และทุก ๆ ครั้งที่บริษัทยุ่ง หากฉันทำงานบัญชีเสร็จ ฉันก็เดินออกมาช่วยงานในส่วนด้านนอกออฟฟิตเป็นประจำ ไม่ว่าจะช่วยพวกหัวหน้าฝ่ายแคชเชียร์ดูแลพวกเงินทอนให้กับน้อง ๆ แคชเชียร์ บางครั้งก็อาสาเป็นพนักงาน Greeter ชั่วคราวด้วย ขึ้นอยู่ที่ว่าจังหวะและโอกาสของความช่วยเหลือ บางทีก็จัดของให้เป็นระเบียบ ผู้จัดการใหญ่บางท่านก็เอ่ยขอบคุณที่ฉันทำงานช่วยได้ทุกตำแหน่ง และไม่เคยบ่นเลยสักครั้ง และสิ่งที่ฉันทำมาตลอดสองปีกว่า ๆ ก็ไม่เคยห่างหายจากสายตาของผู้จัดการและทีมงานระดับใหญ่ ๆ ของบริษัทเลย


เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเป็นวันที่ฉันยิ้มทั้งน้ำตา เป็นวันที่ฉันไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะมีโอกาสได้สัมผัสสิ่งเหล่านี้ ฉันเคยบอกกับตัวเองเสมอว่า ถ้าฉันจะทำอะไร ฉันก็จะทำให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ฉันอยากจะทำ ให้สมกับที่สุดของคนหนึ่งคน ฉันยอมรับว่า ฉันมีความฝันหลายอย่าง ฝันบางอย่างก็มีชีวิตที่ฉันจับต้องได้ แต่บางความฝันก็ยังคงอีกไกลที่ฉันกำลังพยายามสร้างมันจากแรงกายแรงใจในขณะนี้

หลังจากที่รูดบัตรเดินเข้าไปในออฟฟิต ผู้จัดการส่งยิ้มให้และกล่าวทักทายคุยกันตามปกติทั่วไป จากนั้นผู้จัดการก็บอกฉันว่า มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย อยากให้ฉันขึ้นไปคุยกันที่แผนกการตลาดที่ด้านบน เพราะมีผู้จัดการหลายคนรออยู่ที่นั่น ในตอนแรกฉันก็นึกกลัวว่ามีอะไรหรือเปล่า จึงถามผู้จัดการว่า ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า ผู้จัดการส่งยิ้มอ่อนโยนโอบกอดฉัน เธอบอกฉันเบา ๆ ว่า ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันทำดีที่สุดเลย ดีมาก ๆ และไม่ต้องกลัวอะไรนะ ให้ขึ้นไปข้างบนด้วยกัน ฉันพยักหน้ารับปาก แต่พอเดินออกมาพ้นประตูฝ่ายบัญชี ผู้จัดการหลายคนยืนอยู่ด้านหน้าเต็มไปหมด ปรบมือเสียงดังพร้อม ๆ กัน และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"Congratulations, Nat. You are associate of the month. Thank you for all your hard work."

ฉันยืนยิ้มแก้มปริ น้ำตาเอ่อเบ้า พูดอะไรไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก สองมือประนมไหว้ออกมาอย่างอัตโนมัติเหมือนกับธรรมชาติชีวิตของความเป็นไทยที่อยู่ในสายเลือด ทุก ๆ คนมองฉันแล้วก็ได้แต่ยิ้มกับรอยยิ้มที่มีความสุข

ฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่เอ่ยขอบคุณกับผู้จัดการและทุก ๆ คน ฉันบอกกับทุกคนว่า ฉันคงไม่มีวันนี้หากผู้จัดการไม่ให้โอกาสฉันได้ร่วมงานด้วย ฉันจะทำงานทุก ๆ วันให้ดีกว่าวันวานและจะเรียนรู้ให้มากที่สุด ขอบคุณผู้จัดการและเพื่อน ๆ ทุกคนมาก ผู้จัดการผู้หญิงทุกคนโอบกอดพร้อมกับคำขอบคุณที่ฉันทำงานหนักมาตลอด ทุก ๆ คนบอกให้ฉันรู้ว่า ดีใจที่ฉันเป็นส่วนหนึ่งของแซมคลับประจำสาขานี้

ฉันยอมรับว่า มีความสุขที่สุด ไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ ฉันเริ่มต้นทำงานในบริษัทนี้ในตำแหน่งเล็ก ๆ พนักงาน Greeter เป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่า ๆ ก่อนที่จะสมัครเลื่อนตำแหน่งไปทำงานในออฟฟิตตำแหน่งบัญชี ระยะเวลาสองปีกว่า ๆ ที่ทำงานในตำแหน่งนี้และในบริษัทแห่งนี้ ฉันยอมรับว่า มีความสุขที่สุด ผู้จัดการและเพื่อนร่วมงานน่ารัก แม้ว่างานบัญชีจะไม่ใช่งานที่ฉันใฝ่ฝันเมื่อครั้งเยาว์วัย แต่มันก็เป็นงานที่ฉันรักและรู้สึกถนัดไม่น้อยไปกว่างานอื่น ๆ และฉันก็สุขใจกับการทำงานตำแหน่งนี้ให้กับบริษัทแห่งนี้

ฉันกลับมาบ้าน เล่าให้คนรักฟัง คนรักดีใจเป็นอย่างมาก กอดฉันไว้แน่น หอมแก้มฉันฟอดใหญ่ เขาบอกฉันเสมอว่า

"ผมภูมิใจในตัวคุณมากที่สุด คุณเป็นภรรยาคนเดียวที่ดีที่สุดของผม คุณเป็นผู้หญิงไทยที่ทำให้คนในบริษัทนี้ได้รู้จักค่าความเป็นไทยมากขึ้น ทำให้คนที่นี่ได้รู้จักความตั้งใจทำงานของหญิงไทยคนหนึ่ง ผู้หญิงที่ทำงานด้วยหัวใจที่รัก ผู้หญิงที่ทุ่มเทงานด้วยความสุขที่อยากจะทำ ผู้หญิงที่ทำงานหนักทุ่มเททุก ๆ วันไม่เคยเปลี่ยนแปลง ผู้หญิงบ้านนาแต่เป็นผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด"

ฉันกอดคนรักไว้แน่น ฉันคงไม่มีวันนี้ได้ หากไม่มีคนรักคอยสนับสนุนให้กำลังใจ ฉันเองต้องขอบคุณคนรักที่เป็นผู้ชายที่ดีที่สุด ในบางวันที่ฉันทำงานเหนื่อยล้าและหิว คนรักก็ขับรถไปซื้ออาหารอร่อย ๆ เอามาฝากที่ออฟฟิตประจำ วันไหนที่ฉันง่วงนอนเวลาที่คีย์งาน คนรักก็ขับรถไปร้านกาแฟสตาร์บัคซื้อกาแฟที่โปรดปรานมาให้ และฉันคงไม่มีวันนี้ถ้าไม่มีผู้ชายคนนี้เคียงข้าง ที่สำคัญที่สุดฉันคงไม่มีวันนี้ถ้าไม่มีพ่อแม่พี่น้องเพื่อนฝูงในชีวิตจริงและในโลกไซเบอร์ที่คอยให้กำลังใจ และอยากจะขอบคุณทุก ๆ คนเป็นอย่างมาก


ส่วนเรื่องงาน Personal Care Assistant Special Education ที่ฉันทำกับสำนักงานการศึกษาประจำเมืองที่อยู่นั้น ฉันก็ยังทำงานตำแหน่งนี้เหมือนเดิมและเป็นลูกจ้างรัฐที่ประจำอยู่ งานนี้เป็นงานที่ฉันทำในช่วงเช้าจนถึงบ่ายสามโมงเย็นในทุก ๆ วันจันทร์ถึงวันศุกร์เท่านั้น นับตั้งแต่ที่เริ่มทำงานนี้มาหลายเดือน ฉันยอมรับว่าชอบงานนี้มาก ๆ ยังคิดมาตลอดเลยว่า ถ้ามีโอกาสได้กลับไปเรียนหนังสืออีกครั้ง ฉันอยากเรียนเป็นครูสอนเด็กพิเศษมากกว่า เพราะได้เห็นความแตกต่างของการเรียนการสอนของเด็กพิเศษและเด็กธรรมดาทำให้รู้สึกชอบหลายอย่าง โดยเฉพาะความน่ารักและการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน พิเศษสุดได้เห็นพัฒนาการของเด็กเหล่านี้ มันทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันมีความสุขมาก ๆ ที่ส่วนสำคัญได้ผลักดันชีวิตเด็กเหล่านี้ให้เรียนรู้และรู้จักการใช้ชีวิตกับสังคมเพื่อนร่วมชั้น

ในทุก ๆ วันที่ฉันไปทำงานก็มีแต่เรื่องที่สบายใจให้ได้ยิ้มได้หัวเราะอยู่บ่อย ๆ บางครั้งเห็นความน่ารักของเด็กนักเรียนก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ เวลาที่เด็กนักเรียนวิ่งมาจับมือชวนไปเล่นของเล่นด้วย ก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง รู้สึกว่าโลกของเด็กทำให้ฉันคิดถึงอดีตในครั้งเยาว์วัยอยู่มาก คิดถึงเพื่อน ๆ ที่เคยวิ่งเล่นด้วยกัน

ทุกครั้งที่เห็นเด็กนักเรียนเหล่านี้มีสื่อการเรียนรู้ที่ดี ๆ คอยให้เรียนรู้ ฉันก็อดที่จะดีใจแทนเด็กนักเรียนเหล่านี้ไม่ได้ เพราะเวลาที่ย้อนมองคิดตัวเองในวัยประมาณเด็กนักเรียน ฉันยอมรับว่าตัวเองยังไม่รู้จักภาษาไทยเสียด้วยซ้ำ ฉันรู้จักภาษาไทยก็ตอนอายุประมาณหกขวบ เมื่อครั้งที่เข้าเรียนชั้นอนุบาลของโรงเรียนเท่านั้น และก็ยังพูดภาษาไทยไม่เป็น ต้องค่อย ๆ หัดค่อยพูด กว่าจะอ่านหนังสือออกได้ก็ตอนอยู่ประถมศึกษาปีที่สอง

ของเล่นที่ฉันได้เล่นแต่ละอย่างในวัยเด็ก ก็ล้วนแต่เป็นของเล่นที่ประดิษฐ์ประดอยจากวัสดุเหลือใช้ในบ้านเท่านั้น หรือไม่ก็ของเล่นทั่วไปที่หาได้ไม่ยาก ไม่ว่าจะพวกกะลามะพร้าว จานช้อนเก่า ๆ ที่พ่อไม่ใช้และยกให้เป็นของเล่น หรือแม้แต่ถังน้ำที่เก่า ๆ ก็เอามาใช้เล่นได้ทุกอย่าง ชีวิตในตอนนั้นฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองขาดอะไรเลย รู้สึกว่าชีวิตนี้มีพร้อมทุกอย่างแบบที่ฉันเป็น เพราะฉันไม่รู้ว่าคนในเมืองมีอะไรบ้าง ฉันรู้แต่ว่า ฉันมีตุ๊กตาที่เป็นขวดน้ำปลาหรือไม่ก็ขวดเหล้าสี่สิบดีกรีที่อุ้มเล่นอย่างสนุกสนาน ฉันมีเฮื้อนน้อยเล็ก ๆ ที่ปลูกสร้างขึ้นจากจินตนาการ ฉันมีทุกอย่างที่ได้เล่นแบบชีวิตของฉันที่เด็กบางคนอาจจะไม่เคยได้สัมผัสเลย แต่ทุกอย่างเหล่านี้อาจจะไม่มีเหลืออยู่ในสังคมไทย แต่ทุกอย่างมันอยู่ในความทรงจำ

ฉันดีใจทุกครั้งที่เห็นเด็กนักเรียนชอบเปิดดูหนังสือ ฉันชอบที่จะไปนั่งข้าง ๆ เด็กนักเรียนและอ่านหนังสือให้พวกเขาฟังพร้อมทั้งคอยอธิบายรูปภาพไปด้วย แม้ว่าฉันจะพูดภาษาอังกฤษมีสำเนียงไทยอยู่มาก แต่ทุกอย่างก็ไม่ใช่อุปสรรคเลยสักนิด เด็กนักเรียนเหล่านี้เข้าใจสิ่งที่ฉันสื่อสารทุกอย่าง พวกเขาดูมีความสุขกับการที่มีฉันเป็นเพื่อนเล่นในเวลาเล่นของพวกเขา มีความสุขที่มีผู้หญิงคนนี้แกล้งทำตัวเป็นคนรับใช้คอยเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหารให้เจ้าชายเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ และพวกเขาดูมีความสุขที่ฉันใส่หน้ากากแกล้งกอดแกล้งหยอกพวกเขาทำให้หัวเราะเอิ๊กอ๊ากสนุกสนุก และทุก ๆ อย่างที่ฉันทำเพราะอยากเห็นรอยยิ้มของเด็กนักเรียน อยากเห็นพวกเขามีความสุขกับการมาเรียนหนังสือ ฉันเป็นทุกอย่างก็ได้ หากทำให้เด็กนักเรียนเหล่านี้มีความสุขกับการเรียนรู้ทั้งหมด

เมื่อวานนี้เด็กชายตัวน้อย ๆ ท้องผูก ฉันพาเด็กไปเข้าห้องน้ำ และนั่งอยู่เคียงข้าง เด็กพยายามที่จะเบ่งอึ แต่ก็เบ่งไม่ออก พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ฉันจับมือเด็กชายตัวน้อย ๆ ปากก็พร่ำบอกแต่ว่า

"You are a big boy. Please don't cry. You can do it. Push it, sweetheart."

เด็กชายตัวน้อย ๆ น้ำตาเอ่อเบ้า มองหน้าฉันซึ่งจับมือเด็กชายไว้แน่น นัยน์ตากลมโตของเด็กชายเต็มไปด้วยน้ำใส ๆ ปากก็บอกแต่ว่า "I'm big boy. I can do it, Miss Nat."

ฉันเห็นความพยายามของเด็กนักเรียนก็อดภูมิใจไม่ได้ บอกเด็กให้พยายามเบ่งตลอด และก็ทำท่าทางและเสียงคอยบังจังหวะให้เด็กไปด้วย ใครบางคนที่ได้ยินก็คงจะคิดว่าฉันเป็นคนแปลกที่ไปนั่งจับมือเด็กและทำท่าทางให้เด็กน้อยเบ่งอึ แต่ฉันก็ยอมรับว่าตนเองเป็นคนแปลก แต่ฉันแปลกเพราะฉันอยากให้อึเจ้ากรรมที่ทำให้เด็กชายตัวน้อย ๆ เจ็บก้นและร้องไห้ออกมาให้หมด เด็กชายตัวน้อย ๆ จะได้ไม่เจ็บไม่ร้องไห้อีก

เด็กชายคนนี้มีความอดทนสูงมาก แม้จะมีบ่นว่าเจ็บและร้องไห้เป็นระยะ ๆ แต่เด็กชายก็ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด ยังคงพยายามเบ่งจนอึเจ้ากรรมออกมาจนหมด พออึเจ้ากรรมออกมาหมดแล้ว เด็กชายโผ่เข้ากอดฉันจากโถส้วมทันที รอยยิ้มแป้นน้ำตาเห็นได้ชัด เสียงเล็ก ๆ เปล่งบอกอย่างคนที่กำลังดีอกดีใจ

"I made it, Miss Nat."

ฉันตอบเสียงดัง ยิ้มเต็มใบหน้า "Yes. I know you can do it." ฉันก้มกอดเด็กชายไปด้วย แล้วก็บอกว่า "I'm so proud of you. You are the best."

ทุกครั้งที่เห็นเด็กนักเรียนทำอะไรที่ยาก ๆ ได้ ฉันก็มักจะชื่นชมตลอด ทำให้เด็กตัวเล็ก ๆ มีกำลังใจและรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แม้คำชมอาจจะดูธรรมดาสำหรับคนอื่น ๆ แต่สำหรับฉันแล้ว รู้สึกว่ามันมีค่ามากสำหรับเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นเด็กพิเศษที่กำลังเรียนรู้กับชีวิตบนโลกใบนี้

วันศุกร์ที่ 16 ธันวาคมที่ผ่านมาเป็นวันสุดท้ายของการศึกษาในเทอมนี้ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมีความสุขทุกวันที่ไปทำงานในโรงเรียน ฉันรู้ว่าทุก ๆ วันมีค่าที่สุดที่จะได้อยู่ดูแลคอยให้ความรู้แก่เด็ก ๆ คอยช่วยเหลือในสิ่งที่เขาต้องการ คอยชี้แนะชี้ถูกให้เขาเรียนรู้จักสังคมการอยู่กับคนอื่น ๆ เด็กบางคนมีความซุกซนที่แตกต่างกัน แต่ทุก ๆ คนก็ล้วนแต่มีความน่ารักอยู่เสมอ ที่ทำให้คุณครูและผู้ช่วยครูอย่างพวกฉันหลงรักและเอ็นดูมากที่สุด

เด็กนักเรียนบางคนก็หอบขนมและของขวัญมาเต็มกระเป๋า เพื่อมาแจกเพื่อนร่วมห้องและคุณครู ซึ่งในห้องที่ฉันสอนอยู่มีสองคาบใหญ่ ๆ คือเด็กนักเรียนที่สอนในช่วงเช้าถึงเที่ยงทั้งหมดเก้าคน และในช่วงบ่ายนั้นมีเด็กนักเรียนหกคน เด็กแต่ละคนมีความพิเศษอยู่ในตัว มีความสามารถที่แตกต่างกัน และการเรียนรู้ที่ไม่เหมือนกัน แต่ละคนล้วนแต่มาเรียนหนังสือเพื่อพัฒนาเรียนรู้ไปตามวัยในวันข้างหน้า

ฉันกับคุณครูและเพื่อนที่ทำงานด้วยกันต่างก็ช่วยกันจัดทำของขวัญวันคริตส์มาสใส่กระเป๋าให้เด็กนักเรียนได้เอากลับบ้านไปฝากครอบครัว เด็ก ๆ แต่ละคนดูมีความสุขมาก ๆ กับของฝากและขนมอร่อย ๆ ที่ได้ทานด้วยกัน ฉันและคุณครูรวมทั้งเพื่อน ๆ ได้รับของขวัญคริสต์มาสจากเด็กนักเรียนและผู้ปกครองหลายอย่างกลับมาบ้าน และฉันก็ไม่เคยลืมที่จะนำของขวัญไปฝากคุณครูที่รักและนับถือรวมทั้งผู้อำนวยการและเพื่อนร่วมงานด้วย แม้ไม่มากมายแต่ไม่ขอเป็นผู้รับอย่างเดียว และก็อยากจะให้ทุก ๆ คนอย่างที่ใจอยากให้

สรุปแล้ววันศุกร์ที่ผ่านมาเป็นวันที่มีความสุขมาก ๆ เด็กนักเรียนน่ารัก ภาพบรรยากาศในโรงเรียนอบอ่วนไปด้วยไออุ่นของความรักที่มีส่งความสุขในวันคริสต์มาสให้กันและกัน ฉันเฝ้าภาวนาและปรารถนาที่จะให้เด็กนักเรียนและคุณครูรวมทั้งเพื่อนร่วมงานทุกคนมีความสุขเช่นเดียวกัน และก็ยอมรับว่า อดที่จะคิดถึงเด็กนักเรียนในช่วงปิดเทอมไม่ได้ อยากให้เปิดเทอมไว ๆ จะได้อยู่ใกล้ ๆ เด็กนักเรียนอีกครั้ง

ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในสี่เดือนที่ผ่านมา ฉันยอมรับว่า ทั้งหมดเหล่านี้เป็นอะไรที่พิเศษและสำคัญมาก ๆ ในชีวิต ฉันมีความสุขกับทุกสิ่งที่สัมผัส และก็อดไม่ได้ที่จะแบ่งปันเล่าสู่กันฟัง เพราะคิดว่ายังมีเพื่อน ๆ หลายคนที่แวะเวียนมาเยี่ยมฉันที่บล็อกบ้าง ฉันเองต้องขอโทษทุก ๆ คนที่ไมได้แวะไปเยี่ยมพี่ ๆ และเพื่อน ๆ เลย เพราะมัวแต่ยุ่งกับงานที่ทำอยู่และจัดการกับชีวิตให้ลงตัวที่สุด

ในวันคริสต์มาสและปีใหม่ 2012 ที่จะถึงนี้ ฉันขออวยพรให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ ทุกคนมีความสุขมาก ๆ ขอให้ทุก ๆ คนสมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนา ประสบแต่ความสุขความเจริญในทุก ๆ สิ่งที่ปรารถนา มีแต่ความโชคดีมีความสุขตลอดไปเทอญ

ท้ายนี้ขอขอบคุณสำหรับการ์ดวันคริสต์มาสจากพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่น่ารักส่งมาให้ที่บ้าน ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันเสมอค่ะ