ฉันเคยคิดว่าหลังจากความฝันร้ายที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุด ฉันจะไม่ฝันเห็นเขาคนนี้อีก ฉันยอมรับว่าชีวิตในแต่ละวันไม่เคยคิดถึงคนที่เป็นอดีตเลย ชีวิตมีแต่คนรักและเรื่องครอบครัวเท่านั้น นอกจากนั้นก็มีเรื่องงานและเพื่อน ๆ เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
วันขอบคุณพระเจ้าที่ผ่านมา ฉันและคนรักพร้อมทั้งคุณแม่ได้ทำอาหารอร่อย ๆ รับประทานด้วยกัน จากนั้นเราสามคนก็พากันขับรถไปเที่ยววนอุทยานนอกเมือง พอช่วงบ่ายก็พากันขับรถกลับมาบ้าน ชีวิตในวันขอบคุณพระเจ้ามีแต่ความสุข และความอบอุ่นที่ห้อมล้อมเต็มไปหมด
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ฉันกับคนรักก็นั่งดูหนัง เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เราสองคนก็พากันเข้านอน ด้วยสายตาที่เมื่อยล้า บวกกับอาการง่วงนอนที่หนักหน่วง ทำให้ฉันกลายเป็นคนขี้เกียจสวดมนต์ไหว้พระ ซึ่งจริง ๆ แล้ว ฉันเป็นคนที่สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน แต่ในคืนวันขอบคุณพระเจ้า ฉันกลับไม่ได้ทำ และก็ล้มตัวนอนเสียดื้อ ๆ
ฉันหลับไปตอนไหนไม่รู้ และก็ไม่เคยรู้เลยว่านอนหลับไปนานแค่ไหน ฉันเดินอยู่กับความฝันท่ามกลางราตรีอันเหน็บหนาว และเขาคนนี้ก็เข้ามาในฝันฉันอีกแล้ว ทันทีที่เห็นหน้าเขาในความฝัน ฉันก็มักจะเดินหนีตลอด ไม่อยากเจอหน้าเขา ไม่ต้องการพูดคุยอะไรกับเขา แต่เขาคนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันรู้สึก เขาต้องการฉันตลอด และอยากให้ฉันกลับไปเป็นของเขาอีกครั้ง
"ณัฐจะหนีพี่ไปไหน" เขาดึงแขนฉันเอาไว้ แต่ก็ถูกฉันสะบัดอย่างแรง
"พี่วี อย่ามาแตะต้องตัวณัฐนะ เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว" ฉันมองค้อนพี่วีระชน
"ไม่ ยังไม่จบ พี่ยังรักณัฐ และณัฐก็เป็นผู้หญิงของพี่"
ช่วงระหว่างนั้น ฉันเห็นคนรักเดินผ่านไปตรงหน้า ฉันวิ่งตามและร้องเรียกชื่อเขา แต่แปลกเขากลับไม่ได้ยิน ฉันเริ่มรู้สึกกลัว เกรงว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับคนรัก กลัวว่าคนที่เป็นอดีตจะทำร้ายคนที่เป็นปัจุบัน
"พี่วีทำอะไรคนรักของณัฐ"
"พี่ไม่ได้ทำอะไร"
ฉันมองหน้าพี่วีระชนเหมือนต้องการเค้นเอาความจริงทั้งหมด
"พี่อย่ามาโกหกณัฐเลย พี่อย่าทำอะไรเขานะ"
"ถ้าไม่อยากให้พี่ทำ ณัฐต้องแต่งงานกับพี่"
พี่วีระชนตอบ น้ำเสียงดูมีอำนาจเหลือเกิน เหมือนกับผู้มีอิทธิพลที่กำลังคุมเกมส์ทุกอย่างเอาไว้
"ไม่นะ ไม่ ณัฐไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายอย่างพี่เด็ดขาด! "
ฉันตะโกนออกไป ส่ายหัวรับไม่ได้กับสิ่งที่ได้ยิน เพราะในชีวิตจริง ฉันก็ไม่เคยแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ หรือแม้แต่ความฝัน ฉันก็ยังปฏิเสธอยู่ตลอดที่จะไม่แต่งงานกับเขาคนนี้
"ถ้าณัฐไม่แต่ง คนรักของณัฐ......."
พี่วีระชนพูดยังไม่ทันจบ ฉันก็ดึงมือเขามาเกาะไว้ เหมือนรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น น้ำตาเจ้ากรรมเริ่มคลอเบ้า ฉันสบตาผู้ชายที่ฉันเคยรักมากที่สุดเมื่อหลายสิบปีก่อน แต่ไม่ใช่คนที่ฉันรักในปัจุบันนี้ และไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันต้องการใช้ชีวิตจนแก่จนเฒ่า
"พี่วีอย่าทำร้ายคนรักของณัฐเลยนะ อย่าทำอะไรเขาเลย"
"ถ้าณัฐไม่อยากให้พี่ทำอะไรเขา ณัฐก็ต้องแต่งงานกับพี่"
เสียงบอกย้ำที่แฝงไว้ด้วยคำข่มขู่ ทำให้ฉันนึกกลัวอยู่มากทีเดียว
ฉันหันไปมองคนรักซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลนัก คนรักไม่เห็นฉัน แต่ฉันเห็นทุกอย่างเกี่ยวกับเขา เห็นแม้กระทั่งภาพผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา เหมือนหวังจะปลิดชีวิตของเขาให้ได้ ฉันไม่มีทางเลือกมากนัก หากฉันไม่ยอมแต่งงาน พี่วีระชนก็อาจจะฆ่าคนที่ฉันรักได้ และฉันก็ยอมไม่ได้ ให้ฉันตายดีกว่าที่จะยอมให้คนรักตกอยู่ในอันตราย
ฉันรักคนรักของฉันมาก รักทั้งชีวิตและหัวใจมีอยู่ในตอนนี้ หากว่าฉันต้องตายไปจากโลกนี้ จิตวิญญาณของฉันก็ยังรักเขาเสมอ
นับตั้งแต่ที่จับมือแต่งงานกัน ฉันบอกกับตัวเองเสมอว่า จะปกป้องดูแลให้เขามีความสุขที่สุด จะเป็นภรรยาที่คอยปรนนิบัติรับใช้เขาทุกสถานการณ์ จะไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้ายเขาเด็ดขาด จะดูแลทุกข์สุขของเขาทุกอย่าง และจะให้เขาได้เจอแต่สิ่งดี ๆ
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อที่จะตัดสินใจกับสิ่งที่ตัวเองเลือกที่คิดว่าดีที่สุดในความฝัน
"ได้ ณัฐจะแต่งงานกับพี่ แต่..."
พี่วีระชนยิ้มเย้ยอย่างผู้ชนะ เขาหันควับมาทางฉันทันที "แต่อะไรล่ะ"
"แต่ณัฐไม่ยอมจดทะเบียนสมรสกับพี่เด็ดขาด"
"ทำไมล่ะ" พี่วีระชนถาม
"เพราะณัฐ....."
ฉันยังไม่ได้ตอบพี่วีระชน แต่ก็รู้สึกตัวเสียก่อน รู้ว่าคำตอบที่จะตอบในความฝันคืออะไร เสียดายที่ฉันไม่ได้ตอบออกไป
ฉันลืมตาอยู่เสียนาน ทบทวนเรื่องความฝันทุกอย่าง สายตาก็จดจ้องอยู่ที่ฝ้าเพดานห้องบนความมืดสนิทที่เงียบเชียบ ได้ยินแต่เสียงลมหายใจของคนรักอยู่ตลอด
ฉันยอมรับว่ายังคงคิดถึงความฝันที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่นาที ฉันรู้สึกกลัวไม่น้อย หันไปมองคนรักซึ่งนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะหันไปกอดเขา ก้มหอมแก้มเขาให้ชื่นใจ หยิบผ้าห่มมาห่มกายให้เขาอีกครั้ง เพื่อให้ร่างกายของเขาอบอุ่นที่สุด
ฉันล้มตัวนอนอีกตามเคย ขยับร่างไปนอนหนุนแขนคนรักเบา ๆ โดยที่เอาแขนของเขามากอดเอาไว้แน่น ไออุ่นในอ้อมอกของคนรัก ช่างอบอุ่นเหลือเกิน อุ่นกว่าผ้านวมราคาแพง ๆ เสียอีก
"รักจังเลยนะ ผู้ชายคนนี้ ณัฐรักคุณที่สุด เกิดมาในชีวิตยังไม่เคยรักใครอย่างนี้เลย และไม่เคยมีความสุขใด ๆ เท่ากับการได้มีชีวิตอยู่เคียงข้างคุณ ต่อให้ความตายก็ไม่สามารถพรากหัวใจที่ณัฐมีให้คุณเลย หลับให้สบายนะคนดี ฉันจะเป็นภรรยาและดูแลคุณให้ดีที่สุดจวบจนลมหายใจสุดท้ายของฉัน"
ฉันบอกกับตัวเอง ขณะกำลังข่มตาให้หลับลงอีกครั้ง เพื่อที่จะลืมฝันร้ายที่เพิ่งจะเกิดขึ้น และจะตื่นขึ้นมาอยู่กับความสุขบนชีวิตจริงที่มีเพียงคนรักเคียงข้างเท่านั้น
11 ธันวาคม 2009
2:34 นาฬิกา
ณ มลรัฐโอกลาโฮม่า
|