วันก่อนฉันนั่งดูมิวสิควีดีโอจากเวบยูทูปอยู่หลายชั่วโมง มีหลายบทเพลงที่ชอบและประทับใจ ซึ่งฉันเองก็ไม่เคยฟังที่ไหนมาก่อน ได้แต่เปิดฟังอย่างต่อเนื่อง บังเอิญช่วงนั้นมีลิงค์ภาพวีดีโอเรื่องจริงผ่านจอให้ดูเสียด้วย ฉันเองก็อดไม่ได้ที่จะเปิดดูด้วยความอยากรู้

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคุณยายขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านเป็นระยะเวลาเกือบห้าสิบปี หรือไม่ก็เรื่องสามีกระทืบภรรยาแทบตาย ฉันก็นั่งดูอย่างสนใจปนเห็นใจ ซึ่งก็มีเรื่องราวพี่ชายล่ามโซ่น้องชายเอาไว้หลายสิบปี ฉันก็นั่งดูด้วยใจที่สงสารยิ่งนัก นึกอยู่ตลอดว่า หากเรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นกับชีวิตตัวเอง ฉันจะทำอย่างไรดี

แต่ก็มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำให้ฉันสะเทือนใจที่สุด นั่นก็คือเรื่อง ผู้ชายคนหนึ่งเอาน้ำมันราดแฟนตัวเองและจุดไฟเผาทั้งเป็น ฉันอึ้งกับภาพที่เห็น พูดอะไรไม่ออก น้ำตาซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกสงสารน้องผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก นึกโกรธเคืองผู้ชายคนนั้นที่โหดร้ายกับเธอเหลือเกิน

“หากไม่รักกันแล้ว ก็อย่าทำลายกันเลย”

ฉันจำคำนี้ได้ขึ้นใจ มันเป็นถ้อยคำสั้น ๆ ที่ฉันจดจำมาตลอด เพราะฉันเองก็เคยเจอเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ต่างกับน้องผู้หญิงคนนี้ เพียงแต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้โหดร้ายกับฉันมากนัก เขาไม่ได้เอาน้ำมันมาราดและจุดไฟเผาฉันอย่างนี้

ในวันนั้นฉันขับรถกลับบ้านหลังเลิกงาน อากาศในตอนนั้นฝนตกตลอด พอฝนซาตัวลงฉันก็รีบขับรถกลับบ้านทันที เพราะกลัวว่าหากรอให้ฝนหยุดตกท้องฟ้าจะมืดเสียก่อน เพราะระยะทางจากบ้านไปยังที่ทำงานก็ใช่จะใกล้ ฉันต้องขับรถผ่านภูเขาหลายลูกถึงจะถึงบ้านของตัวเอง ถนนก็เปลี่ยวและก็ลาดชันพอสมควร

ฉันไม่เคยคิดหรอกว่า คนที่เป็นอดีตที่ฉันเคยรักคนหนึ่ง เคยคิดจะแต่งงานด้วย เขาจะกลายเป็นคนอย่างนี้ อันที่จริงเขาอาจจะเป็นคนอย่างนี้มานานแล้ว เพียงแต่ฉันไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาก็เป็นได้ แต่พอได้สัมผัสถึงได้แต่อึ้งอยู่ตลอด

นับตั้งแต่ที่เลิกรากัน ฉันไม่เคยสนใจว่าเขาจะไปมีคนรักใหม่ ไม่เคยแคร์เสียด้วยซ้ำว่าเขาจะรักใคร เพียงแต่ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีกเลย อยากให้ชีวิตของฉันและเขาต่างคนต่างเดินไปตามเส้นทางของตัวเอง และฉันก็เป็นแบบนั้น ฉันไม่เคยไปยุ่งหรืออยากรู้เรื่องราวใด ๆ เกี่ยวกับตัวเขา ต่อให้เขามีชีวิตที่ดีเลิศแค่ไหน ฉันก็มีแต่ความยินดีให้เขามีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก ไม่เคยคิดแม้แต่จะไปขอให้เขากลับมารักฉันอีก เพราะฉันถือคติที่ว่า เมื่อใดที่ฉันก้าวออกไป ฉันก็จะไม่เดินถอยหลังเด็ดขาด ไม่ว่าก้าวข้างหน้าจะเลวร้ายแค่ไหน ฉันก็จะก้าวไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ แบบชีวิตที่ฉันต้องการ

ในการพบเจอกันอีกครั้ง ฉันรู้ว่าเขาต้องการกลับมาคืนดีกับฉันอีก แต่ฉันไม่ได้ต้องการแบบนั้น ฉันไม่อยากคุยกับเขา ไม่อยากมองหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ ไม่ว่าเขาจะว่าแดกดันหรือพูดให้ฉันเสียใจต่อหน้าคนอื่นแค่ไหน ฉันก็พยายามอดทนอดกลั้น ฉันยอมรับว่าไม่อาจจะกลับไปรักเขาได้เลย เพราะหัวใจของฉันได้มอบให้ใครคนหนึ่งไปหมดแล้ว และฉันก็กำลังจะแต่งงานกับคนรักของฉันด้วย

ฉันไม่เคยคิดเลยว่า เย็นวันนั้น...เขา...คนที่ฉันเคยรักมาก จะขับรถตามฉันมา ไม่เคยคิดว่าเขาจะพยายามดึงกุญแจรถของฉันออก ไม่เคยคิดว่าเขาจะพยายามหยุดทุกอย่างเพื่อให้ฉันยอมคุยกับเขา ไม่เคยคิดว่าสิ่งที่ฉันไม่ทำตามที่เขาต้องการ จะทำให้เกิดเรื่องร้าย ๆ กับตัวเอง

การขับรถปาดหน้าของเขาดูเหมือนไม่ตั้งใจ แต่เขาคงไม่รู้ว่าการกระทำตรงนั้นเป็นการตั้งใจทำลายชีวิตฉันโดยตรง เขาไม่ได้เอาน้ำมันราดฉันและจุดไฟเผาฉันเหมือนเด็กสาวในวีดีเรื่องจริงผ่านจอ แต่เขาคนนี้ฝากรอยแผลเป็นบนข้อศอกด้านขวามือให้ฉันได้เห็นต่างหน้าตลอด ทุกครั้งที่มองภาพแผลเป็นเหล่านี้ มันทำให้ฉันนึกเสียใจไม่หาย

ความจำของฉันมันไม่ได้สั้นเหมือนในภาพยนต์ชื่อดังของเมืองไทย แต่ฉันกลับจำทุกภาพเรื่องราวในชีวิตได้หมด แม้ว่าใจอยากจะลืมให้ได้ แต่ฉันกลับลืมมันไม่ลงสักที ฉันอยากจะหลับตาแล้วลืมทุกอย่าง แต่ฉันก็ไม่สามารถลืมไปได้เลย ภาพเหล่านี้มันน่ากลัวที่สุดในชีวิตของฉัน เพราะทุกวันนี้ฉันก็ยังคิดอยู่ตลอดเลยว่า....ตัวเองรอดมาได้ยังไง

วันนั้นรถของฉันวิ่งด้วยความเร็วสูง เพื่อที่จะหนีเขาให้ได้ แต่สิ่งที่เขาได้ทำลงไปนั้น ทำให้รถของฉันเสียหลัก และฉันก็ไม่สามารถประคองตัวเองไว้ได้ เมื่อรถล้มลงกับถนนลาดยางที่แสนจะชัน ร่างของฉันก็กระเด็นเฉียดหลักกิโลแค่เพียงนิดเดียว ไม่รู้ว่าบุญที่ฉันทำเอาไว้หรือเปล่า จึงทำให้ฉันมีชีวิตรอดกลับมา ได้เห็นหน้าคนที่ฉันเคยรักมากมากที่สุด ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะพยายามทำลายชีวิตตัวเอง หยาดน้ำตาและรอยเลือดที่ชุ่มตัวในวันนั้น....มันทำให้ฉันสะเทือนใจเป็นอย่างมาก...จวบจนทุกวันนี้ฉันก็ยังรู้สึกอย่างนั้น

ความฝันของฉันไม่ได้ยาวเหมือนคนอื่น ๆ เขา ฉันเคยฝันในชีวิตจริงหลายอย่าง แต่ก็ต้องทิ้งความฝันกลางทาง เพราะสภาพชีวิตที่เปลี่ยนไปและหัวใจที่ไม่เหมือนเดิม ฉันไม่เคยเสียใจเลยที่ต้องทิ้งความฝันในชีวิตจริง เพราะการได้อยู่ดูแลคนที่ฉันรักและรักฉันอย่างจริงใจ มันมีค่ากว่าความฝันอื่น ๆ ที่ฉันเคยมีเสียอีก

แต่ความฝันในยามที่ฉันนอนหลับนี่สิ มันน่ากลัวเหลือเกิน บางค่ำคืนฉันตื่นมาตีหนึ่งตีสอง เพราะหวาดผวากับความฝันที่เลวร้าย ฉันกลัวแค่ไหน คิดว่าหลาย ๆ คนคงอยากจะรู้ ฉันบอกได้อย่างเดียวว่า กลัวมาก ๆ ชนิดที่ว่าไม่กล้าหลับตาลงได้เลย

แม้เวลาจะผ่านไปเจ็ดปีแล้ว ทำไมฉันมักจะฝันเห็นเขาคนนี้อยู่ตลอด บ่อยครั้งที่ฉันฝันว่าเขามาตามให้ฉันกลับไปอยู่กับเขา ไม่ว่าจะในฝันหรือชีวิตจริง ฉันก็มักจะปฏิเสธและเดินหนีอยู่เรื่อย แต่จนแล้วจนเล่า ก็ยังมีภาพเขาเดินตามมาง้อและขอให้ฉันกลับไปกับเขาให้ได้ ฉันยอมรับว่ากลัวเหลือเกิน แม้แต่ในความฝันฉันก็กลัวว่าเขาจะเข้ามาทำลายชีวิตฉันอีก

ทุกครั้งที่ฉันฝันร้ายและฝันเห็นเขา ฉันมักจะบอกเล่าเรื่องราวให้คนรักฟังตลอด ซึ่งคนรักก็ได้แต่ปลอบโยนฉันเบา ๆ

“ไม่ต้องกลัวนะที่รัก ผมอยู่ข้าง ๆ คุณ ผมจะปกป้องดูแลคุณทุกอย่าง”

ถ้อยคำที่คนรักปลอบโยนนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นยิ่งนัก เหมือนกับเขาเป็นเกราะกำบังที่คอยดูแลชีวิตฉันอยู่ตลอด แต่เวลาที่ฉันฝันนี่สิ คนรักของฉันไม่ได้อยู่กับฉันในความฝันเลย จะมีก็แต่เพียงฉันกับเขาเท่านั้น ฉันต้องผจญภัยและต่อสู้ทุกอย่างอยู่กับความฝันเพียงคนเดียว บางครั้งฉันก็อ่อนล้าท้อแท้เหลือเกิน เคยร้องไห้กับความฝันเป็นประจำ เคยเห็นแม้กระทั่งน้ำตาของเขาในความฝันด้วย

ทุกครั้งที่ฉันฝันร้าย ฉันก็มักจะโทรศัพท์ไปเล่าให้พี่สาวฟัง ซึ่งพี่สาวก็ได้แต่ปลอบโยนและให้ฉันสวดมนต์ตลอด โดยที่พี่สาวก็ช่วยทำบุญตักบาตรขอพรให้คุณพระคุ้มครองฉันไปด้วย มิเพียงเท่านั้นก็พยายามหาพระที่ศักดิ์สิทธิ์จากวัดต่าง ๆ ให้ฉันได้ใส่คล้องคอเอาไว้ด้วย เพราะพี่สาวคงจะคาดหวังว่า คุณงามความดีต่าง ๆ กับพระที่ศรัทธาจะช่วยปกป้องดูแลฉันให้รอดพ้นจากความฝันเลวร้าย

พี่สาวเคยถามฉันว่า เขาคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ไหม ฉันส่ายหัว ตอบได้คำเดียวว่า

“หนูไม่รู้ และก็ไม่เคยอยากรู้เสียด้วย”

พี่สาวเคยบอกให้ฉันสืบดู เคยถามฉันว่าทำไมไม่โทรไปถามที่บ้านของเขา ว่าเขายังชีวิตอยู่หรือไม่ แต่ฉันก็ไม่เคยทำ เพราะไม่ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่หรือไม่ เขาก็เป็นคนที่ฉันกลัวมากที่สุด หลาย ๆ คนอาจจะแปลกใจว่าทำไมฉันต้องกลัวเขาขนาดนั้น ฉันเองก็ไม่เข้าใจเช่นเดียวกัน แต่ยอมรับว่ากลัวฝังจิตมาตลอด เพราะเขายังอยู่ในความฝันของฉันไม่เคยหายไปเลย

หรืออาจจะเป็นเพราะว่า.......ครั้งหนึ่ง เขาคนนั้นเคยฝากถ้อยคำไว้ให้ฉันว่า

“ณัฐเป็นผู้หญิงของพี่ และพี่ก็ไม่มีวันปล่อยให้ณัฐเป็นของใคร”